دختران امروز

هرکدام از داستان های قرآنی  در موضوع خاصی پندآموز هستند. یکی از ویژگی های لقمان حکیم که باعث شد مورد لطف خداوند واقع شود و داستانش در قرآن بیاید، موعظه های ایشان به فرزندش هست. 

لقمان حکیم به همگان آموختند که برای اصلاح جامعه باید از خود و خانواده شروع کرد. ایشان در حقیقت به آیه (یا ایها الذین آمنوا قوا انفسکم و اهلیکم نارا) عمل کردند و مصداق (آمنوا و عملوالصالحات ) شدند.

 امربه معروف و نهی از منکر و پند دادن، وظیفه هر پدر و مادری هست، رسالتی که در عصر حاضر  بسیاری از والدین از آن غفلت کرده اند. 

امروز برخی والدین مسلمان به اسم پیشرفت و به روز بودن، خود و فرزندانشان را اسیر ابزارهای فریب دشمن مانند ماهواره و بعضی شبکه های اجتماعی کرده اند و به همین علت مسیر نابودی و سقوط را به سرعت طی می کنند.

این آسیب اجتماعی بزرگ به علت فاصله گرفتن از دین و قرآن و برگزیدن دوستان ناباب مجازی هست. (همنشینی با ماهواره و برخی شبکه های مجازی منحرف کننده)

مسلّما باید فطرت های خاموش، بیدار  و پدر و مادر به وظیفه مهم و خطیر خود آگاه شوند و هرکس لقمان حکیم خانه خود شود 

وقتی حال معنوی خانواده خوب باشد، حال جامعه هم به بهترین حال ها تغییر می یابد

#روایت_زن_مسلمان

خدابیامرزه پدربزرگم رو یه کم تندخو بود، برای همین بچه ها زیاد دور و برش نمی رفتند، برعکس مادربزرگم خیلی مهربان و به اصطلاح دست و پاگرمو تو دهن گرم بود.

آخرای هفته جای همه نوه ها خونه پدربزرگ بود. 🌻

🏀یک روز که همه اونجا در حال توپ بازی بودیم. پسرخالم شوت محکمی به توپ کشید و چشمتون روز بد نبینه شیشه اتاق شکست. همه بچه ها گریختند و هرکدوم سوراخ موشی گیر آوردن و قایم شدن اما من چون کوچکتر از همه بودم و این ترفند رو هنوز بلد نبودم. همون جا وایستادم.🏀

😡😤پدر بزرگ که صدای شکستگی رو شنید با عصبانیت وارد اتاق شد و تنها دیوار کوتاهی که یافت من بودم و جای شما خالی یه تس محکمی به پشت من زد که تا حالا که یادم میاد جاش می سوزه😡

😢اینجا بود که بغض من ترکید و زدم زیر گریه و بریده بریده گفتم که من نش ..نش ..نشکستم.😭

🥰در این موقع مادربزرگ مثل همیشه سربزنگاه رسید و شروع کرد به جمع کردن قضیه ، با نوازش کردن من و سوال و جواب متوجه قضیه شد و پدربزرگم رو توجیه کرد.

پشیمانی، قشنگ توچهره پدربزرگ معلوم بود؛ ولی یه غروری پشت چهره اش پنهان بود که اجازه نمی داد عذرخواهی بکنه🤨😎

😘مادر بزرگ با همون زبون نرم و مهربون از پدربزرگم خواست که عذارخواهی کنه، ولی پدربزرگ زیر بار نمی رفت. و می گفت: اگه من عذرخواهی کنم، جلوی این بچه ها کوچیک می شم و اُبهت من جلوی اونا از بین می ره، بچه ها همینطور سوء استفاده می کنن چه برسه به اینکه عذرخواهی کنم؛ آخه بزرگی گفتن ، کوچیکی گفتن و… 😏😏

خلاصه مادربزرگ تصمیم گرفت با پنبه نرمِ زبونش، سرِ غرورِ پدربزرگم رو ببره و ترغیبش کنه به عذرخواهی، 👏👏
👈پس شروع کرد به گفتن پیامدهای این کار پدربزرگم:

✅ممکن هست این بچه به خاطر ظلم و بی عدالتی که در حقش انجام دادی، این رفتار رو در مورد دیگران تکرار کنه.
✅یا اینکه سرخورده بشه و نتونه دیگه در مقابل رفتار نادرست و ظلم دیگران از خودش دفاع کنه و…
✅اگه عذرخواهی کنی مهربونیت تو خاطر این بچه می مونه و به خوبی ازت یاد می کنه

🪒🪒در آخر مادربزرگ برای اینکه میخ حرفاشو محکم به مُخ آقاجون بکوبه، چند سخن از بزرگان چاشنی حرفاش کرد و در ادامه گفت: آقاجان، عزیزم! کسی که خطایی می کنه و عذرخواهی می کنه نشانه ی اینکه که آدم عاقل و فهمیده ای هست . اگه آدم غرور داشته باشه و خودش رو خیلی گُنده ببینه، اونه که خوار و کوچیک می شه،
قربون اون قلب مهربونت! برو از دل بچه دربیار، اشکهاش دل آدمو کباب می کنه.🥰🥰

😊خلاصه در تاریخ خانوادگی ما، اون روز اولین باری بود که پدربزرگ پا روی غرورش گذاشت و عذرخواهی کرد☺️